دانشمندی که میزان واقعی فاجعه چرنوبیل را فاش کرد یک روز پس از دومین سالگرد خودکشی کرد

به عنوان معاون مدیر انستیتوی انرژی اتمی کورچاتف در مسکو ، والری لگاسوف در 26 آوریل 1986 با زنگ خطری مواجه شد و از او خواست که به چرنوبیل برود. زندگی او هرگز مثل سابق نبود.

(منبع: گتی ایماژ)

در دومین سالگرد بدترین فاجعه انسان ساز جهان - انفجار هسته ای چرنوبیل ، والری لگاسوف ، دانشمند برتر روسیه ، در آپارتمان خود در 27 آوریل 1988 پیدا شد.

گفته می شود وی خودکشی کرده است. هیچ یادداشت خودکشی وجود ندارد اما او یک سری نوارهای ضبط شده را با جزئیات چگونگی ناامیدی از دولتی که سعی در سرکوب جزئیات اصلی فاجعه چرنوبیل داشت ، به جا گذاشت. همانطور که در آخرین مستند HBO 'Chernobyl' در تاریخ 6 مه منتشر شد ، ضبط های او واقعیت های مهم فاش نشده در مورد فاجعه را نشان داد.

به عنوان معاون اول مدیر انستیتوی انرژی اتمی کورچاتف در مسکو ، لگاسوف در 26 آوریل 1986 با زنگ خطری مواجه شد و از او خواست که به چرنوبیل برود زیرا نوعی انفجار در آنجا اتفاق افتاده بود.

یک کمیسیون ویژه دولتی برای اعزام به چرنوبیل تشکیل شد و لگاسوف محافل علمی را در این کمیسیون نمایندگی کرد.

موسسه او راکتورهای RBMK را که در چرنوبیل استفاده می شود ، ایجاد کرده بود.

این فرد 50 ساله متخصص شیمی و فیزیک مولکولی بود ، نه راکتورهای هسته ای. او بدون توجه به اینکه لگاسوف تنها دانشمند عالی رتبه ای بود که در حال حاضر و دیگران در تعطیلات بودند ، به او زنگ زدند.

کارگران نیروگاه هسته ای چرنوبیل ، نزدیک پریپیات در اوکراین شوروی ، در شب 25 آوریل 1986 در حال انجام آزمایش فنی بودند تا با شبیه سازی خاموشی ایستگاه به دلیل قطع کامل برق ، اقدامات امنیتی را در این نیروگاه بررسی کنند.

با این حال ، ترکیبی از نقص در فرآیند منجر به شرایط کنترل نشده راکتور شد.

یکی از کارکنان وحشت کرد و دکمه توقف اضطراری را فشار داد و در عرض نه ثانیه ، راکتور در بلوک چهارم که تقریباً 200 تن سوخت رادیواکتیو در خود جای داده بود منفجر شد و مقدار زیادی تشعشع را در جو منتشر کرد.

هنگامی که لگاسوف به همراه اعضای کمیسیون به چرنوبیل رسید ، هیچ کس نمی توانست میزان فروپاشی در چند ساعت اول را تشخیص دهد. او هنگام آتش گرفتن گیاه یک شبح غیرمعمول مشاهده کرد ، با سوخت رادیواکتیو آسمان را بنفش نشان می دهد. او فوراً فهمید که این خبر بد است.

لگاسوف به همراه اعضای کمیسیون سوار هلیکوپتر شد و نزدیک به 300 متر بالاتر از بقایای هواپیما را طی کرد تا تشخیص دهد آیا راکتور نگهدارنده سوخت رادیواکتیو هنوز سالم است. سطح تابش در آن ارتفاع بسیار خطرناک بود ، اما او به اندازه کافی در آنجا بود تا متوجه شود که راکتور منفجر شده است. لگاسوف فهمید که اوضاع بسیار بدتر از آن است که تصور می شد.

لگاسوف فهمید که باید سریع تصمیم بگیرد در غیر اینصورت هزاران زندگی در معرض خطر قرار می گیرد.

قبل از شروع کار فنی در مورد چگونگی کاهش سطح تابش ، اولین چیزی که او خواست تخلیه فوری مردم در منطقه اطراف ، به ویژه پریپیات بود.

بحث چقدر طول می کشد

هیچ کس قبل از ذکر لگاسوف به تخلیه فکر نکرده بود.

مسکو اما فوراً درخواست وی را تأیید نکرد. خواسته های دانشمند فقط 36 ساعت پس از انفجار برآورده شد ، پریپیات و مناطق اطراف آن تا ساعت 2 یا 3 بعد از ظهر تخلیه شدند ، فقط سگ ها در خیابان ها مانده بودند.

در این عکس که از پنجره اتوبوس گرفته شده است ، کارگران در نزدیکی سارکوفاگ واقع در رآکتور شماره چهار در نیروگاه هسته ای چرنوبیل در سی امین سالگرد حادثه هسته ای چرنوبیل در 26 آوریل 2016 در نزدیکی چورنوبیل ، اوکراین قدم می زنند. (گتی ایماژ)

این دانشمند فهمید که باد طی چند روز که به مناسبت جشن روز کار در اول ماه مه آماده می شود ، هزاران نفر مقدار زیادی اشعه به وی منتقل می کند. وی اصرار داشت که مقامات نباید این جشن را برگزار کنند و گفت این جشن زندگی مردم را به خطر می اندازد.

با این حال ، مسدود کردن اطلاعات توسط مسکو تحریم شد تا واقعیت های فاجعه را از ساکنان و سایر نقاط جهان پنهان کند.

اتحاد جماهیر شوروی ، که خود را کامل می دانست ، نمی خواست جهان بداند که یک فاجعه هسته ای بر سر دارد و لغو جشن کیو ، مردم را به سو ظن می اندازد.

لگاسوف این نبرد را از دست داد ، زیرا تنها پنج روز پس از انفجار هزاران نفر در کیو راهپیمایی کردند. (اعتقاد بر این بود که آنها خود را در معرض مقادیر زیادی تابش قرار می دهند. مسئولان تا همین امروز این ادعا را تقبیح کردند.)

در این زمان ، جهان از آنچه اتفاق افتاده بود آگاه شد. در اروپا ، استکهلم مقدار زیادی تابش در هوا را تشخیص داد.

با نظارت دقیق و تنها چند ساعت مانده به جلوگیری از یک فاجعه دیگر ، لگاسوف کار خود را در مورد چگونگی کاهش سطح تابش ناشی از راکتور آغاز کرد.

او تصمیم گرفت كه ماسه ، ماسوره و سرب را در راكتور آزاد بیندازد.

هلیکوپترها برای انجام این کار اختصاص داده شده بودند ، با این حال ، هلی کوپترها تلاش می کردند تا در ارتفاع 200 متری با حرارت تا 200 درجه از راکتور در جای خود بمانند. یکی از هلی کوپترها خیلی به مایع نزدیک شد و تصادف کرد.

مهندسانی که پس از یک دور پرواز کیسه های ماسه پرتاب می کردند ، به دلیل خطرناک بودن میزان تابش ، فرود آمدند و استفراغ کردند.

jfk jr. عکس های محل سقوط

لگاسوف همچنین نگران آلوده شدن آبهای زیرزمینی بود و ظرف 10 روز به مسکو بازگشت و شدت وضعیت را به مقامات منتقل کرد. هیچ کس هیچ راه حلی نداشت.

در این زمان ، لگاسوف در معرض میزان خطرناک تشعشعات قرار گرفته بود و خود را نشان می داد. با این حال ، او بدون در نظر گرفتن اینکه زندگی اش در آنجا پایان یافته بود ، به چرنوبیل بازگشت.

نمایی از شهر پریپیات و راکتور چهارم چرنوبیل. چرنوبیل ، محل بدترین فاجعه هسته ای جهان ، برای جمعه خوب 15 دسامبر 2000 بسته شد. (گتی ایماژ)

این دانشمند اولین پیروزی خود را در اواسط ماه مه سال 1986 جشن گرفت که دمای هسته راکتور و میزان تابش کاهش یافت و فاجعه محلی شد.

کار لگاسوف تمام شد. با این حال ، او در آنجا ماند تا بفهمد چه چیزی باعث انفجار شده است.

دانشمند ، در این زمان ، در تلاش برای انتقال حقیقت ، شهرت نزاع با مقامات را به دست آورد.

کشورهای اروپایی که در این زمان مقدار قابل توجهی تابش دریافت کرده بودند ، مسکو را به آلودگی کل منطقه و پنهان کردن میزان فاجعه متهم کردند.

مسکو ، در تلاش برای نجات شهرت خود ، تیمی را تشکیل داد تا گزارش ویژه ای را با جزئیات مقیاس نتایج به آژانس بین المللی انرژی اتمی ، ناظر اصلی هسته ای جهان ، تهیه کند.

لگاسوف مسئول ارائه گزارش شد.

لگاسوف با در دست داشتن وظیفه عظیمی برای نجات چهره کشورش و پاسخ دادن به رهبران خشمگین جهان ، گزارشی 400 صفحه ای را خواند و چندین بار توسط وی بررسی شد و سه ساعت زیر سوال برد. او هر پاسخی را صادقانه می داد و در رویکرد صادقانه بود و هیئت را متقاعد می کرد که جهان باید در مراحل بعدی با هم عمل کند.

در پایان جلسه ، او به دلیل تلاش هایش برای مهار اوضاع مورد تشویق قرار گرفت. وی در میان ده دانشمند برتر جهان قرار گرفت.

پس از این پیروزی خارق العاده مسکو ، لگاسوف نامزد قهرمان کار سوسیالیست ، بالاترین نشان در این کشور شد. وی به دلیل فعالیتهای علمی خود در طول سالها به جز یک سال ، به هر جایزه دولتی احتمالی اعطا شده است.

وارد اتاق خواب می شوید 34 نفر وجود دارد شما 30 نفر را می کشید. چه تعداد در اتاق خواب هستند

با این حال ، وی جایزه را رد کرد.

در این زمان ، اشعه به بدن لگاسوف آسیب وارد کرد و او را سریع به بیمارستان منتقل کردند. او نمی توانست بخوابد ، خانواده اش می ترسیدند که سرطان باشد.

گفته می شود این دانشمند در تاریخ 29 آگوست 1987 ، هنگامی که هنوز در بیمارستان بود اقدام به خودکشی کرد. او نجات یافت و به تحقیق پرداخت که دقیقاً در چرنوبیل چه اتفاقی افتاده و چگونه می توان از بروز چنین بلایایی در آینده جلوگیری کرد و زیر آب رفت.

پیشخوان Geiger قرائت 679000 شمارش در دقیقه را در نزدیکی یک پنجه فلزی آلوده به رادیواکتیویته در شهر ارواح Pripyat نه چندان دور از نیروگاه هسته ای چرنوبیل در 18 آگوست 2017 در Pripyat ، اوکراین نشان می دهد. (گتی ایماژ)

لگاسوف شروع به نوشتن مقالاتی کرد ، به دلیل ضعف در امنیت هسته ای اتحاد جماهیر شوروی و پرسنل با مهارت کم که در نیروگاه ها مشغول به کار بودند ، اظهار داشت که چرنوبیل می توانست زودتر اتفاق بیفتد. او نسبت به سیستم سیاسی شوروی بدبین شد. این دانشمند مجدداً برای بالاترین نشان غیرنظامی نامزد شد و باز هم این شناخت را انکار کرد.

وی آخرین فشار خود را در دومین سالگرد فاجعه وارد کرد و طرحی را برای ارائه مشاوره ویژه برای مقابله با رکود در علوم اتحاد جماهیر شوروی به آکادمی علوم ارائه داد. پیشنهاد او رد شد و او را ویران کرد.

صبح روز بعد از سالگرد چرنوبیل ، لگاسوف را در راه پله آپارتمانش آویزان کردند. خودکشی ادعایی وی موجی را در صنعت هسته ای اتحاد جماهیر شوروی به وجود آورد و منجر به تغییرات متعددی در طراحی امنیت هسته ای این کشور شد.

رئیس جمهور روسیه ، بوریس یلتسین ، در تاریخ 20 سپتامبر 1996 ، پس از مرگ ، لقب قهرمان فدراسیون روسیه را به دلیل 'شجاعت و پهلوانی' که در تحقیقات خود درباره انفجار هسته ای چرنوبیل نشان داد ، به لگاسوف اعطا کرد.

گزارش ها حاکی از آن است که ، هنگامی که مقامات برای بررسی میزان تشعشع وارد دفتر وی می شوند ، متر با مقدار قابل توجهی تابش از هر آنچه که وی استفاده کرده ، بوق می زند. تمام وسایلش سوخته بود.