سارا براش: 5 حقیقت سریع که باید بدانید

یک زن سفیدپوست در دانشگاه ییل با دانشجوی سیاهپوستی که در اتاق مشترک خوابگاه خود مشغول چرت زدن بود ، در آخرین مورد از تماس سفیدپوستان با 911 تماس گرفت. افراد رنگین پوست برای دلایل مشکوک ویدئوی حادثه ییل پس از آن ویروسی شد به فیس بوک ارسال شد در 8 مه توسط دانشجوی کارشناسی ارشد. ییل این حادثه را بسیار نگران کننده خوانده و بر تعهد دانشگاه برای رسیدگی به موارد سوگیری نژادی ، تبعیض و آزار و اذیت تاکید کرده است.

سارا براش ، 43 ساله که در حال تحصیل در مقطع دکتری فلسفه در ییل است ، در جریان حادثه ای در تالار تحصیلات تکمیلی دانشگاه کانکتیکات ، با پلیس Lolade Siyonbola تماس گرفت. سیونبولا تعامل او را ضبط کرد با براش و افسران پلیس ییل که به تماس 911 پاسخ دادند. به گزارش ییل دیلی نیوز ، حادثه این هفته اولین بار نبود که براش گزارش داد که یک دانشجوی سیاه پوست در سالن خود حضور دارد. ژان لوئیس رنسون ، به روزنامه گفت که او در ماه مارس پس از تماس Braasch با پلیس از وی شکایت کرد ، زیرا او اعتقاد نداشت که او دانش آموز است پس از اینکه وی برای ملاقات با Siyonbola و سایر دانش آموزان به ساختمان آمد.

Braasch نمی تواند برای اظهار نظر توسط Heavy مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا آنچه شما باید در مورد او و حادثه بدانید:

براش به سیونبولا گفت: 'من حق دارم با پلیس تماس بگیرم ، شما نمی توانید در آن اتاق بخوابید' ، اما ییل می گوید که افسران او را برای تماس با 911 'نصیحت کردند'.

سارا براش

رانل هیگینز ، رئیس پلیس دانشگاه ییل در بیانیه ای گفت که این حادثه روز سه شنبه 8 مه ساعت 1:40 بامداد رخ داد. زنی با پلیس تماس گرفت و گفت که او دانشجو است و زنی در اتاق مشترک طبقه دوازدهم سالن تحصیلات تکمیلی خوابیده است. هیگینز گفت تماس گیرنده به پلیس گفت نمی داند این شخص کیست. مأموران در ساعت 1:45 بامداد پاسخ دادند و با تماس گیرنده ملاقات کردند و وی شناسنامه خود را به آنها نشان داد. سپس آنها را در آسانسور رها کرد و آنها در طبقه 5 ، جایی که دانش آموز دیگر ظاهر شد ، توقف کردند.

در این مرحله ، تماس گیرنده به دانش آموز دیگر اشاره کرد و گفت: 'این اوست' ، پروتکل این است که پلیس طرفین درگیر را جدا کند ، بنابراین دو افسر در طبقه پنجم با این زن ماندند و افسر بازپرس با تماس گیرنده به محل رفت. طبقه 12 ، هیگینز نوشت. افسر تحقیق در ابتدا بیش از 11 دقیقه با تماس گیرنده برای ارزیابی وضعیت وقت گذاشت ، در حالی که دو افسر دیگر حدود 15 دقیقه با زن دیگر برای ارزیابی وضعیت و تأیید هویت او وقت گذاشتند. پس از بررسی صحنه در اتاق مشترک طبقه دوازدهم و مشاهده رایانه ، کتاب ها و دفترچه ها به علاوه یک پتو و بالش روی مبل ، افسر بازرسی مشخص کرد که فردی که در اتاق مشترک خوابیده بود احتمالاً دانش آموز بوده است. افسر از تماس گیرنده خواست در اتاق وی در طبقه دوازدهم منتظر بماند.

چگونه می توان فیلتر gibberish را دریافت کرد

در اولین ویدئوی ارسال شده توسط لولاد سیونبولا ، 34 ساله ، که قرار است در سال 2019 در مقطع کارشناسی ارشد در مطالعات آفریقایی فارغ التحصیل شود ، سارا براش را نشان می دهد که یک تلفن در دست در ورودی اتاقش ایستاده است. براش را می بینید که از سیونبولا عکس می گیرد و سپس به او می گوید ، من کاملاً حق دارم قبل از گرفتن عکس های بیشتر با پلیس تماس بگیرم که نمی توانید در آن اتاق بخوابید. سیونبولا نوشت ، سارا براش ، دانشجوی دکتری فلسفه ، چند ماه پیش با دوستم به دلیل گم شدن در ساختمان من با پلیس تماس گرفت. امروز او دوباره - با یکی اشتباه کرد. می توانید در زیر ویدئو را ببینید:

در ویدئوی دوم ، سیونبولا ، که در مرحله نهایی تحصیل می کرد ، در حال تعامل با افسران پلیس ییل است که به تماس Braasch پاسخ دادند. در ویدئوی دوم ، شنیده می شود که او به افسران می گوید ، من سزاوار اینجا هستم. من مثل بقیه شهریه پرداخت کردم. من قصد ندارم وجود خود را در اینجا توجیه کنم. قرار نیست مورد آزار و اذیت قرار بگیرم.

سیونبولا به مأموران گفت ، من در اتاق مشترک خوابیده بودم و [براش] وارد می شود و چراغ ها را روشن می کند و می گفت: چرا اینجا می خوابی؟ قرار نیست اینجا بخوابی من می خواهم به پلیس زنگ بزنم. ' مأموران شناسنامه وی را درخواست کردند و سرانجام پس از آنکه او با اکراه به آنها داد ، آن را تأیید کردند. او همچنین به آنها نشان داد که کلید باز کردن آپارتمان خود را دارد. سیونبولا در این ویدئو گفت که من واقعاً نمی دانم آیا توجیهی وجود دارد که شما واقعاً در ساختمان باشید.

هیگینز ، رئیس پلیس ییل ، ​​نوشت: افسر تحقیق آنچه را که به دست آورد به دو افسر دیگر در طبقه پنجم و سرپرستی که برای ارزیابی وضعیت و تعیین نیاز به کمک کمک کرده بودند گزارش کرد. مأموران به دلیل استفاده از نام ترجیحی در سیستم که متفاوت از نام رسمی در شناسنامه بود ، در تأیید هویت دانش آموز دیگر مشکل داشتند. سرپرست با اعزام و امنیت برای روشن شدن موضوع ، اطلاعات دانش آموز را حذف و شماره پرونده را به او داد. ارزیابی شناسنامه حدود 15 دقیقه به طول انجامید که بیشتر از حد معمول است.

می توانید در زیر ویدئو را ببینید:

هیگینز نوشت که پس از برطرف شدن مشکل شناسنامه ، افسر بازپرس به همراه سرپرستش به طبقه دوازدهم رفتند و دوباره به مدت 7 دقیقه با تماس گیرنده صحبت کردند. افسر دیگری نیز پیگیری کرد. آنها به تماس گیرنده اطلاع دادند که دانش آموزی که در اتاق مشترک بوده ساکن مجاز بوده و از هر حقی برای حضور در آنجا برخوردار است. آنها همچنین توضیح دادند که این یک موضوع پلیس نیست و این حادثه را به رئیس دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم و هنر گزارش می دهند. افسران حدود ساعت 2:34 بامداد مطالعات HGS را ترک کردند.

کیمبرلی ام گاف کروس ، معاون رئیس جمهور در امور دانشجویی ییل در بیانیه ای گفت به من از حادثه ای که دوشنبه شب در سالن تحصیلات تکمیلی رخ داد ، بسیار ناراحت هستم. یکی از دانشجویان فارغ التحصیل با پلیس تماس گرفت تا دانشجوی دیگری را در منطقه مشترک گزارش کند که از حق داشتن در آنجا برخوردار بود. افسران پلیس ییل که پاسخ دادند با هر دو طرف صحبت کردند و متعاقباً به دانش آموز شاکی هشدار دادند که دانش آموز دیگر حق حضور در آنجا را دارد.

سیونبولا به روزنامه ییل دیلی نیوز گفت که حادثه 8 مه اولین برخورد او با Braasch نبود. در فوریه ، او گروهی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی را برای ملاقات در اتاق مشترک به خوابگاه خود دعوت کرد. ژان لوئیس رنسون ، دانش آموز سیاهپوست ، به دیلی نیوز گفت که هنگام ورود در ساختمان گم شد و پس از اینکه از براش درخواست راهنمایی کرد ، توسط براش از ورود وی به اتاق مشترک جلوگیری شد. رنسون و سیونبولا در مورد آن حادثه به میشل نرون ، معاون دانشکده توسعه و تنوع دانشجویی دانشگاه ییل شکایت کردند. دیلی نیوز نسخه ای از این شکایت را به دست آورد.

رنسون گفت که به نظر نمی رسد براش فکر کند که دانشجوی ییل است و او را متهم به مزاحمت می داند. با احساس نادیده گرفتن ، من به طبقه پایین دوازدهم و طبقه یازدهم رفتم و پشتم را چرخاندم ، اما او همچنان از طبقه دوازدهم به من حمله کرد و ادعا کرد که 'من به اینجا تعلق ندارم' و من او را 'ناراحت می کنم' ، رنسون به روزنامه گفت. او گفت که براش رفت و رنسون به جلسه رفت ، اما چهار افسر به زودی برای بررسی شخصیت مشکوک حاضر شدند. آنها به سرعت تأیید کردند که Reneson دانش آموزی است که توسط Siyonbola به ساختمان دعوت شده و آنجا را ترک کرده است.

رنسون به دیلی نیوز گفت: [کولی] بالاخره برای من ایمیلی ارسال کرد تا در مورد آن بحث کنم. وظیفه او دانستن این موارد است ، اما اکنون کنترل آسیب است.

در شکایت خود ، Reneson و Siyonbola گفتند که تماس با پلیس Reneson و سایر اقدامات خشونت آمیز و خشونت روانی در ییل باعث می شود بسیاری از دانشجویان سیاه پوست و حرفه ای احساس ناامنی کنند.

لین لین کولی ، دانشکده تحصیلات تکمیلی ییل ، ​​روز چهارشنبه در ایمیلی به دانش آموزان گفت: حوادثی مانند شب گذشته ما را به یاد ادامه کار مورد نیاز برای تبدیل ییل به یک مکان واقعاً فراگیر می اندازد. من متعهد هستم که تلاشهای خود را برای ایجاد یک جامعه حمایتی مضاعف کنم که در آن همه دانشجویان تحصیلات تکمیلی در زمینه های فکری و اهداف حرفه ای خود در محیطی خوشایند توانمند شوند. بخش اساسی این تلاش باید تعهد به احترام متقابل و گفتگوی آزاد باشد.

گاف کروز در پیام خود به دانشجویان فارغ التحصیل گفت که همراه با فرمانده پلیس ییل و کولی جلسات گوش دادن را برگزار خواهد کرد:

من به عنوان معاون رئیس جمهور در زمینه زندگی دانشجویی ، با مدیران ، اساتید و دانشجویان برای تقویت منابع موجود برای رسیدگی به موارد سوگیری نژادی ، تبعیض و آزار و اذیت همکاری کرده ام. این حادثه و دیگران اخیراً به من گزارش دادند که تاکید می کنم ما باید کار کنیم تا ییل نه تنها عالی ، بلکه فراگیر نیز باشد. من به شدت معتقدم که ما باید تلاش کنیم تا محیطی ایجاد کنیم که برای عدالت و عدالت ارزش قائل باشد و در آن همه دانش آموزان برای پیگیری اهداف شخصی و حرفه ای خود قدرت داشته باشند - محیطی متنوع ، از نظر فکری چالش برانگیز و استقبال گسترده. در 48 ساعت گذشته ، من با دین لین کولی ، رئیس رانل هیگینز و سایر کارکنان دانشگاه ، از جمله پلیس ییل ، ​​در حال بحث و گفتگو بودم تا بهتر بفهمم دقیقا چه اتفاقی در HGS دوشنبه شب افتاده است ، و چگونه می توانیم برای جلوگیری از چنین مواردی با هم همکاری کنیم. حوادث در آینده

هنوز خیلی چیزهای دیگر برای انجام داریم.

سیونبولا از دانشگاه میسوری در رشته علوم کامپیوتر فارغ التحصیل شد و قبل از ثبت نام در ییل در صنعت فناوری در شهر نیویورک کار کرد. طبق وب سایت دانشگاه لولاد موسسه فرهنگی یوروبا و مجموعه فیلم های Naspora در دیاسپورا را تأسیس کرد و به عنوان ویراستار هنر و فرهنگ و سپس سردبیر مجله کف زدن آفریقا فعالیت می کرد. لولاد ، هنرمند کلمه گفتاری ، بین المللی اجرا کرده است و اولین کتاب خود را با عنوان Market of Dreams در سال 2012 منتشر کرده است. در ییل ، ​​تحقیقات وی بر رابطه بین مهاجرت در شکل گیری هویت ، به ویژه در نسل اول آمریکایی های هزاره ای ، و نقش دستگاه های فرهنگی متمرکز است. مانند زبان ، فیلم و منسوجات در حفظ فرهنگ بازی می کنند. وب سایت ییل می گوید ، لولاد یک عضو مطالعات زبان و منطقه خارجی است.

سیونبولا به ییل دیلی نیوز گفت: واکنش دین کولی وحشتناک بوده است. من به یاد نمی آورم که برای اولین بار از او عذرخواهی یا چیزی دریافت کرده باشم ، و این بار ایمیلی که او ارسال کرد بسیار مبهم بود ، فقط تعیین کننده نبود ، فقط مستقیماً با موضوعات واقعی ارتباط مستقیم نداشت. آیا دانشجوی سیاه پوست در ییل می خواهید یا دانشجوی سیاه پوست در ییل نمی خواهید؟ اگر چنین کردید ، در مورد انجام اقدامات قاطع بسیار شفاف باشید تا حوادث به وقوع نپیوندد. ما نمی خواهیم منتظر مرگ باشیم ... قبل از اقدام واقعی در این زمینه.

در فیس بوک ، سیونبولا نوشت ، سپاسگزار تمام محبت ها ، کلمات محبت آمیز و دعاها ، حمایت شما بسیار زیاد بود ؟؟ جامعه بلک ییل بسیار باورنکردنی است و به خوبی از من مراقبت می کند. من می دانم که این حادثه قطره ای از سطحی از ضربه است که سیاهپوستان از روز اول آمریکا متحمل شده اند ، و همه شما داستانهایی دارید.

در لینک زیر می توانید اطلاعات بیشتری در مورد Lolade Siyonbola کسب کنید:

مرکز نجات پیت بول villalobos

2. براش یک وکیل است ، در یک سازمان حقوق زنان کار می کرد و فلسفه را برای 'پرداختن به وضعیت حقوقی زیر انسانی زنان جهان' آغاز کرد.

سارا براش

سارا براش قرار است دکترای فلسفه خود را در سال 2020 به پایان برساند ، بر اساس وب سایت دانشگاه ییل به این زن 43 ساله قبلاً از دانشگاه مینه سوتا با دو درجه مهندسی هوافضا و مکانیک فارغ التحصیل شده و سپس در سال 2009 از دانشکده حقوق فوردهام فارغ التحصیل شد. پس از تحصیل در رشته حقوق ، براش برای یک سازمان حقوق بشری در فرانسه کار کرد و همچنین فلسفه را در ایالت سان فرانسیسکو تحصیل کرد.

سکولاریسم و ​​حمایت از حقوق زنان (از جمله با Ni Putes Ni Soumises در پاریس ، فرانسه) او را به اخذ مدرک کارشناسی ارشد فلسفه ، پرداختن به وضعیت حقوقی زیر انسانی زنان جهان در منبع ، مبانی فلسفی حقوق ، ییل ، ​​رساند. وب سایت می گوید سارا علاقه دارد نظریه بازی و علوم شناختی را در مبانی فلسفی حقوق ، از جمله حقوق بین الملل ، به کار گیرد. این تلاش منافع او را در استدلال عملی و هستی شناسی اجتماعی و همچنین شناخت ادراکی و اجتماعی ، از جمله کسب زبان ، در بر می گیرد.

در وب سایت SF State ، جایی که براش نامزد کارشناسی ارشد فلسفه بود ، مدرسه می گوید ، فارغ التحصیل شدن وی با دو مدرک مهندسی از دانشگاه مینه سوتا ، مسیر سارا راه خود را در زمینه حرفه ای در صنعت هتل بوتیک در لس آنجلس و میامی باز کرد. سی امین سالگرد تولد وی تمایل وی برای تبدیل شدن به یک وکیل بین المللی حقوق بشر ، با تمرکز بر حقوق جنسی و باروری زنان را مورد توجه قرار داد.

پس از تحصیل در رشته حقوق ، براش یک سال را برای Ni Putes Ni Soumises (نه فاحشه ها و نه تسلیم ها) ، یک سازمان حقوق زنان شدید متشکل از زنان از جوامع مهاجران مسلمان یهودی نشین اطراف شهرهای بزرگ فرانسه تشکیل داد.

برای بازگشت به خانه به کمک نیاز دارید

وب سایت SF State می گوید ، تجربه او با NPS - که برای حقوق جهانی بشر که در سکولاریسم ، برابری جنسیتی و تبعیض جنسیتی تأسیس شده است مبارزه می کند - در کنار کار خود به عنوان جدایی از فعالان کلیسا و دولت ، علایق خود را در فلسفه حقوق توسعه داد. در دوران تحصیل در مقطع دکترا ، سارا به کار خود در مبانی فلسفی حقوق ادامه می دهد تا مشکل اصلی حقوق بشری زنان را مورد حمله قرار دهد. او آرزوی یک زندگی مادام العمر به عنوان فیلسوف حقوقی و مدافع حقوق زنان را دارد. او به تازگی برای شرکت در نهمین سمپوزیوم بین المللی شناخت ، منطق و ارتباطات در دانشگاه لتونی در ریگا دعوت شده است.

3. او از قوانین ممنوعیت برقع و علیه جنایات نفرت حمایت کرده و نوشته است 'من از قوانین جنایات متنفرم ، اما من سخنان نفرت را دوست دارم'

عکس سارا براش در تظاهرات در فرانسه ، از جمله در برقع در خارج از مجلس ملی فرانسه.

براش از ممنوعیت برقع در فرانسه و سراسر جهان حمایت می کند ، مقاله هایی در این زمینه می نویسد و در خیابان های پاریس اعتراض می کند ، از جمله هنگام پوشیدن برقع در مقابل مجلس شورای ملی.

من وکیل متمم اصلاحات اول و جدایی طلب سرسخت کلیسا هستم. او در سال 2010 نوشت که من در حمایت بی دریغ و بی دریغ خود از آزادی بیان و بیان ، از جمله بیان مذهبی ، حتی از مترقی ترین دوستان و همکارانم پیشی می گیرم. برای بنیاد آزادی از دین من از ممنوعیت برقع عمومی پیش بینی شده در فرانسه و ممنوعیت برقع عمومی در ایالات متحده حمایت می کنم. در واقع ، من از ممنوعیت برقع عمومی عمومی حمایت می کنم. (من به طور مختصر در مورد آنچه مطمئن هستم که نفس های بی اعتقادی زیاد است ، مکث می کنم.) ... برای من ، این مسئله که آیا برقع/نقاب از سوی اسلام حکم داده شده است یا نه ، بی اهمیت است. در نظر من ، در این مورد ، اسلام بی اهمیت است. ما بر اساس آموزه یا کتاب مقدس اسلامی یا آخرالزمان یا سنت یا عرف قوانین وضع نمی کنیم. ما قوانین را بر اساس اصول و نگرانی ها و اهداف سکولار وضع می کنیم. به همین ترتیب ، Ni Putes Ni Soumises به نمایندگی از سکولاریسم ، برابری جنسیتی و تبعیض جنسیتی به عنوان عناصر اساسی یک فضای عمومی واقعاً برابری طلبانه مبارزه می کند ، که در آن همه شهروندان به طور مساوی شرکت می کنند.

وی افزود: من با جستجوی انگیزه های پنهان ، روح (موجود) خود را به بیرون برگردانده ام ، با موضع خود در مورد ممنوعیت برقع/نقاب راحت هستم. این یک مسئله مستقیم امنیت و امنیت عمومی است که همراه با نمایندگی دموکراتیک است. اجازه ندهید گفتمان توسط نسبی گرایان فرهنگی و مبهم شناسان ربوده شود. این که این مسئله به ظاهر خوش خیم اینقدر رسانه ای و بازی سیاسی می کند ، نتیجه مستقیم ادراک مستمر و زشت ما از بدن زنان به عنوان اموال عمومی است.

Braasch همچنین با قوانین جنایت از نفرت مبارزه کرده است. من تقریباً تنها فردی هستم که می شناسم و از قوانین جنایات نفرت بیشتر از قوانین جنایت فکری با چهره کچل متنفر است. او در مقاله ای در سال 2010 نوشت که من به ندرت از نظر ادعایی ادعا می کنم که اخلاق در قانون جایگاهی ندارد. در سال 2011 او مقاله ای در مورد بیخدایی نور روز نوشت با عنوان ، مراقب آنچه می خواهید باشید (چرا من از قوانین جنایات متنفرم ، اما من سخنان نفرت انگیز را دوست دارم). او مقاله خود را با حکایتی در مورد دیدن زنی در نقاب در محوطه دانشگاه UC Berekely آغاز کرد و آن را بربریت ، بی شرمانه و شرمساری بزرگ خواند و نوشت ، دیدگاه های من در مورد قوانین عمومی ضد ماسک (ممنوعیت برقع ، به صورت محاوره ای) به صورت عمومی اقدامات ایمنی و تفکیک جنسیتی به خوبی شناخته شده است. ما بیش از آنکه بتوانیم تفکیک نژادی در فضای عمومی را تحمل کنیم ، بیش از این واقعیت ساده که نمی توانیم از کسانی که نمی توانیم آنها را شناسایی کنیم ، محافظت کرده و آنها را تحت تعقیب قرار ندهیم ، باعث ایجاد خطرات غیرقابل دفاع در امنیت عمومی می شویم. او گفت که در مورد آن حادثه در فیس بوک نوشت و با نظر خود متهم به ارتکاب جنایت نفرت علیه مسلمانان شد.

او در مورد قوانین جنایت ناشی از نفرت نوشت:

تا آخر عمر ، اگر بخواهم با کسی که ادعا می کند مسلمان است ، دچار هرگونه مشاجره یا مشاجره ای شوم ، می توانم به جرم نفرت مورد تعقیب قرار بگیرم. اعتراضات شدید دین ستیز و به ویژه ضد اسلام من در فیس بوک ، وبلاگ شخصی من ، وب سایت بنیاد آزادی از دین و بیخدایی در نور روز می تواند علیه من در دادگاه استفاده شود.

قانون جرایم ناشی از نفرت احمقانه است به طور جدی احمق. فوق العاده احمق. از قانون جنایات نفرت متنفرم اما ، من عاشق سخنان نفرت انگیز هستم. قوانین مربوط به جنایات نفرت بر آزادی بیان و آزادی اجتماعات تأثیر وحشتناکی دارد. به همین دلیل است که قوانین جنایات ناشی از نفرت مغایر مستقیم با متمم اول قانون اساسی ایالات متحده است. بر اساس قوانین مربوط به جنایات نفرت ، هرکسی که تا به حال هر چیزی را که ممکن است نفرت انگیز تلقی شود ، علیه یکی از گروه های تحت حمایت قانون ، بیان کرده باشد ، اگر بخواهد در یک نزاع یا نزاع قرار گیرد ، برای همیشه در معرض پیگرد جنایات نفرت قرار می گیرد. با کسی که ادعای عضویت در هر یک از آن گروههای محافظت شده فوق را دارد. من می خواهم افراد متنفر در فضای باز ، در زیر نور خورشید ضد عفونی کننده گفتمان آزاد و باز در بازار عمومی ایده ها قرار بگیرند. وقتی مردم احساس می کنند صدایشان شنیده نمی شود ، معمولاً در آن زمان است که خشونت شروع می شود. بنابراین ، تناقض قوانین مربوط به جنایات نفرت. قوانین مربوط به جنایات نفرت ، مجازات کیفری برای نفرت را در جرم خشونت تعیین می کند. اما ، به نظر من ، هیچ چیز به اندازه ای که از حق بیان نظر خود محروم است ، به سمت خشونت حرکت نمی کند.

قانون جرایم ناشی از نفرت قانون جرم فکری است. قانون جنایات نفرت انگیزه انگیزه جنایت را جرم انگاری می کند. جرم انگاری انگیزه ، جرم انگاری دلیل است. جرم انگاری انگیزه ، جرم انگاری افکار است. جرم نفرت یک مجازات اضافی است ، فراتر از مجازات تعیین شده برای هر جنایت خشونت آمیز. مجازات مجرم برای انگیزه اش مجازات اضافی است. مجازات دیگری برای مجازات مرتکب به خاطر افکار خود ، به دلیل دلیل اعمال خشونت آمیز است. این جنایت فکری است خالص و ساده است.

پوتین و دوست دخترش چند ساله هستند

او همچنین درباره دیدگاه خود نوشت که نژاد وجود ندارد. انسان واقعی است. گروه های اجتماعی نیستند. نه ملتها ، نه ادیان ، نه قومیتها ، نه فرهنگها و نه نژادها. هویت گروه ذاتاً دلخواه و توهمی و روان است. وی نوشت: هیچ تعریف عینی از گروه اجتماعی وجود ندارد. تجربه عضویت در یک گروه اجتماعی یک تجربه کاملاً شخصی و ذهنی است که فقط در ذهن یک یا گروه دیگر وجود دارد.

و در مقاله بیخدایی نور روز خود ، او گفت: تعداد انگشت شماری از اسلام گرایان زن ستیز وجود دارند که گهگاه دست خود را در بحث درباره موضوعاتی مانند قانون اساسی ایالات متحده و حقوق سقط جنین در صفحه فیس بوک NPNS من امتحان می کنند. چیزهای کمی بیشتر از تحقیر عمومی آنها در فضای آنلاین وجود دارد. در حقیقت ، من قدردانی اندکی از آنها دارم. هر بار که آنها من را طعمه می کنند و من آنها را درگیر می کنم ، خوانندگان من به سرعت می پرند. و ، من از این فرصت لذت می برم که کمی از خشم به سختی خود را تخلیه کنم.

4. او نوشت: 'در دموکراسی ، در سرزمین آزاد ، ما کی هستیم که به مردم بگوییم اگر می خواهند برده نباشند' و نژادپرستی را یک ساختار اجتماعی 'احمقانه' نامید.

سارا براش

یک پست Braasch در سال 2010 در The Humanist نوشت همچنین پس از ویروسی شدن ویدیوی ییل توجه ها را به خود جلب کرد. در آن پست ، براش در مورد پیروزی در بحث مدرسه راهنمایی با استدلال طرفدار برده داری نوشت:

من طرفدار برده داری در بحث قرار گرفتم. به یاد دارم که یک ساعت زیادی را در کتابخانه عمومی محلی در مورد کتابهای Time Life صرف کردم. (اواخر دهه 1980 هنوز عصر قبل از اینترنت بود.) در این دوران بود که اشتهای سیری ناپذیری برای تاریخ ایجاد کردم و شروع به بلعیدن کتابهای تاریخ در هر شکل و اندازه ای کردم ، تا آنجا که می توانستم آنها را بخوانم. من فکر می کردم که می توانم رمز و راز تمدن بشری را باز کنم ، درک کاملی از جهان پیرامون خود داشته باشم و به آینده بشریت نگاه کنم. به عنوان یک نتیجه تقریباً غیرقابل تحمل ، این زمانی بود که من شروع کردم به بستن بندها و بندهای دین از مچ دستم.

من در مورد محاکمات و مصائب برده های فراری و آزاد شده خواندم. من در مورد جهان ظالمانه ای که منتظر صعود بی رحمانه بر برده های سابق بی پول ، بی سواد و بی سواد بودند ، خواندم. درباره چگونگی برده شدن برده های سابق از ثبات خانواده و اجتماع و پدرسالاری صاحب برده (از جمله حمایت قانونی قانونی از بردگان). درباره چگونگی تلاش برده های سابق برای بازسازی زندگی خود در دنیایی که آنها آنها را نمی خواهند.

و سپس من یک لحظه eureka داشتم. برخی از برده ها - نه بسیاری ، بلکه برخی - نمی خواستند از بردگی دست بردارند. تعداد کمی از آنها می خواستند با صاحبان خود بمانند یا حتی پس از آزادی بازگردند.

براش نوشت که فهمید با این استدلال در بحث پیروز شده است.

و در واقع ، من انجام دادم. او در پست 2010 نوشت: من تیم ما را به پیروزی رساندم. نیروهای طرفدار برده داری افراد منسوخ را شکست دادند زیرا در دموکراسی ، در سرزمین آزادگان ، ما کی هستیم که به مردم بگوییم اگر بخواهند نمی توانند برده باشند؟ ما کی هستیم که به کسی بگوییم باید آزاد باشد؟ ما کی هستیم که به کسی بگوییم او باید کاملاً انسانی تلقی شود؟ مهم نیست که جایگزین برده داری ، که به معنی دور شدن از همه چیزهایی است که تا کنون برای بازآفرینی دوباره زندگی بدون هیچ گونه منابع شناخته شده است ، سالم تر و با وقارتر تلقی می شد. این هنوز انتخاب شخص بود.

در یک پست 2009 در سایت The Humanist ، او نوشت ، چیزی که من بیشتر در مورد شجره نامه دوست دارم این است که وقتی چند نسل را به عقب باز می گردانید ، متوجه می شوید که ساختارهای اجتماعی مانند نژادپرستی و قبیله گرایی کاملاً احمقانه به نظر می رسند.

5. براش در ایمان شاهدان یهوه رشد کرد و نظرات ضددینی خود را نوشت و تربیت او را با برده بودن مقایسه کرد

دانشگاه ییل/فیس بوکسارا براش

Braasch بومی مینه سوتا است و همچنین در ویسکانسین زندگی کرده است. او با ایمان شاهدان یهوه بزرگ شده است و در مورد چگونگی تأثیر آن تجربه بر دیدگاه های ضد دین خود نوشته است. او گفت که بیش از 20 سال است که از مادرش جدا شده است زیرا دین را ترک کرده است. در او قطعه 2010 در The Humanist ، براش تربیت دینی خود را با برده بودن مقایسه کرد.

من برده ای بودم که برده بودن را برتری می داد. من برده ای بودم که اصرار داشت که برده داری را به میل خود و به میل خود به عنوان انتخابی آگاهانه و تحصیل کرده انتخاب کرده ام. او می نویسد ، زیرا می بینید ، من یک شاهدان یهوه بودم که از بدو تولد شستشوی مغزی داشتم و معتقد بودم که خدا مرا زیر انسان خلق کرده است. من تلقین شده بودم که این حقیقت را به عنوان بخشی از برنامه الهی تعیین شده خدا برای بشریت (نه بشریت) ، خدمت به مردان خانواده و اجتماعم ، و نه بیشتر ، بپذیرم. من تلقین شده بودم که با صبر و شکیبایی منتظر نعمتهای بعد از آرماگدون خود در آخرت باشم یا از عواقب ناگوار در اینجا و اکنون ، از جمله حمله اهریمنی ، رنج ببرم.

او افزود ، من تصمیم گرفتم که دیگر نمی خواهم از خودم متنفر شوم ، صرف نظر از هزینه. حتی اگر به معنای رد کردن برنامه خدا برای من باشد. من ادعای انسانیت ، شخصیت ، حقوق انسانی و مدنی خود را انتخاب کردم. در حالی که من هنوز نوجوان بودم ، از همه چیز و همه کسانی که می شناختم فاصله گرفتم. من زندگی جدیدی برای خودم ساختم. یک زندگی انسانی ، نه یک زندگی برده ای زیر انسانی. این چیزی بود اما آسان نبود و در مواقعی به نظر می رسید که انتخابی غیرممکن است. می دانم که گاهی مرگ و حتی خودکشی آسان تر به نظر می رسید. و اکنون فکر می کنم شاید برای انسان بودن نباید اینقدر سخت باشد. شاید باید رد بردگی را کمی ساده تر کنیم.

براش استدلال کرد که دین بردگی مدرن است:

بحث عصر ما باز هم بر سر لغو بردگی است. اما این بار در مورد لغو برده داری زنان ، معمولاً در زمینه دین است. این همان بحثی است که در کلاس مطالعات اجتماعی دوره راهنمایی من برگزار شد: آیا زنان باید برده داری را در دموکراسی سکولار ، لیبرال و مشروطه انتخاب کنند؟ اما این بار ، من نمی خواهم برای گروه حامی برده داری بحث کنم.

ما تصمیم گرفته ایم که اجازه نمی دهیم انسان ها برده داری را به دلیل رنگ پوست خود انتخاب کنند ، اما به زنان اجازه می دهیم این کار را در زمینه دین انجام دهند. من از اندازه ای که حتی همسالان به ظاهر آزاد اندیش من در دفاع از انتخاب زن برای برده بودن ، مخصوصاً در مورد اعمال رایگان دین ، ​​استفاده می کنند ، مات و مبهوت شده ام. من بیشتر آن را به تصورات ریشه دار ما از زنان به عنوان گفتگوی جنسی و باروری خانواده ها و جوامع آنها متکی می کنم. اخیراً ، این بحث در اروپای غربی به شکل ممنوعیت برقع عمومی در فرانسه ، بلژیک و اسپانیا مطرح شده است.

به عنوان مدافع فداکار حق آزادی بیان ، حتی من مایلم اعتراف کنم که آزادی بیان نامحدود نیست. منافع وادار کننده دولت ممکن است تضییع حقوق اساسی را توجیه کند و همچنان در محدودیت های مشروطه باشد. افراد معقول می توانند و در مورد اینکه آیا پوشش چهره در فضای عمومی باید به عنوان آزادی بیان و در چه زمینه هایی و تا چه حد محافظت شود اختلاف نظر دارند و ندارند. Braasch ادامه داد ، در نهایت ، این س forالی برای قانونگذاران و دادگاه ها است. علاوه بر این ، و شخصاً ، من استدلال می کنم که رهایی زنان یک منافع قانع کننده دولتی است که در صورت وجود چنین حقی ، تضییع حق سخنرانی عمومی ناشناس (از طریق پوشش چهره مبهم هویت) را توجیه می کند. برابری جنسیتی و تبعیض جنسیتی باید به اندازه تنوع برای دولت جذابیت داشته باشد. (متأسفانه ، فقه آمریكایی هنوز در این زمینه با من تماس نگرفته است.) هیچ دموكراسی مشروطه لیبرالی نمی تواند با سلسله مراتب چند لایه عملاً شهروندی برای مدت طولانی زنده بماند. به عبارت دیگر ، هیچکس نمی تواند برده بودن را انتخاب کند.

دیشب تغییر ساعت وجود داشت

او نوشت که او در خانه شاهدان یهوه متجاوز بزرگ شده است و والدینش به او می گویند که در معرض تهدید حمله شیطانی قرار دارند و هر زمان ممکن است آرماگدون امکان پذیر باشد. او گفت که پدرش نیز بدرفتار بوده و او را به دادگاه برد تا در نوجوانی حکم بازداشت و پرونده استقلال مالی را دریافت کند.

براش نوشت که تربیت او او را برای زندگی دانشگاهی آماده نکرد.

من عقب ماندگی اجتماعی داشتم. من کاملا تنها بودم. او نوشت: 'من احساس کردم که از جامعه دانشگاهی کاملا جدا شده ام.' تعاملات بین فردی برای من دشوار و ناراحت کننده بود. من در برقراری ارتباط چشمی مشکل داشتم. و ، من فکر کردم که شیاطین مرا تعقیب می کنند.

براش گفت که در تعطیلات مدرسه در محوطه دانشگاه می ماند ، ساعت ها را در مناطق مشترک سپری می کرد و تلویزیون تماشا می کرد و با نیروهای امنیتی شبانه صحبت می کرد. او گفت که در مینه سوتا به عنوان یک چهره معمولی برای سایر دانش آموزان ظاهر شد ، در حالی که به دنبال دوستان خارجی دیگر ، مانند یک تراستوسیت گوتیک و یک رقصنده دوجنسگرای جامائیکایی بود.

او همچنین در مورد مسائل مربوط به سلامت روان خود ، از جمله خرابی هنگام زندگی در برکلی که شامل افکار خودکشی شده است ، صحبت کرده است.

من در حال جمع آوری جوایز و جوایز ، بورسیه ها و بورسیه ها و کارآموزی ها و هر افتخار دیگری بودم که به دستم می رسید. مدال و گواهینامه و احترام می خواستم. بیشتر احترام. من از خشم و نفرت تغذیه می کردم. نفرت و خشم ، او نوشت. من بی هوش نیستم. من دیوانه نیستم. من دو مدرک مهندسی و یک رشته حقوق دارم. من به دنیا سفر کرده ام. من تحصیلکرده هستم و خوب می خوانم. من یک فعال حقوق بشر هستم. من یک نویسنده هستم. من یک بازمانده بزرگسال از سوء استفاده مذهبی در دوران کودکی هستم.

مقالات براش ، که پس از ویروسی شدن ویدئو حساب های فیس بوک ، توییتر و اینستاگرام خود را حذف کرد ، از وب سایت The Humanist حذف شده است. سردبیران سایت بیانیه ای صادر کردند و گفتند ، ما مقاله سارا براش را حذف کردیم ، 'قصد اصلی' (منتشر شده در سال 2009) ، پس از آنکه از نظر نژادی ناسازگار بود. این مقاله تفسیری بر جزمیت پیوریتانیک و استبداد مذهبی در آمریکای استعمارگر بود ، و این امر باعث شد که ملت ما بر اساس اصول متضاد چنین ظلم و ستم تأسیس شده باشد. با این حال ، اظهار نظر نویسنده مبنی بر اینکه نژادپرستی یک ساختار اجتماعی 'احمقانه' است ، این مقاله را با تعهد ما به عدالت اجتماعی و نیاز مبرم به واقع بینانه در مورد نژادپرستی که در فرهنگ امروز ما نفوذ کرده است ، مطابقت نمی دهد. ما متاسفیم که این مشکل را زودتر ندیده ایم و قدردان خوانندگان هستیم که آن را به ما توجه کرده اند.

ویراستاران افزودند ، ما مقاله برداشتن حجاب ، مشاهده نور نوشته سارا براش (که در شماره سپتامبر/اکتبر 2010 مجله Humanist منتشر شده است) را از وب سایت خود حذف کرده ایم ، پس از آنکه به ما توجه شد که حاوی استدلال های نژادپرستانه است. این مقاله بخشی از نقطه ضعف موضوعی درباره قوانین ممنوعیت استفاده از حجاب برای زنان مسلمان در فرانسه بود. در مقاله مورد بحث ، که در مورد ممنوعیت استدلال می کند ، نویسنده تعداد کمی از برده هایی را که می خواستند پس از رهایی نزد صاحبان خود بمانند (ایده ای که خود هنوز توجیهی برای نژادپرستی در برخی از محافل است) با زنانی که تصمیم می گیرند بردگان در سنت های مذهبی سوء استفاده گر ، زن ستیزانه یا مردسالارانه. او این قیاس را - که به نظر ما نادرست و توهین آمیز از نظر نژادی است - مطرح می کند تا استدلال کند که اگر انسانها مجبور شوند یا مشروط به پذیرش بی احترامی ، رنج و موقعیت پست در جامعه شوند ، جامعه موظف است قوانینی برای اصلاح آن وضع کند. به در حالی که آخرین نکته نویسنده موضوعی است که برخی اومانیست ها می توانند از آن دفاع کنند ، اما قیاس برده داری آمریکایی قطعاً چنین نیست.

در این بیانیه آمده است ، The Humanist دو مقاله از این نویسنده را به عنوان مشارکت کننده خارجی (نه کارمند یا وبلاگ نویس معمولی) منتشر کرد. ما متأسفیم که این مطالب تا زمانی که باقی مانده است و از محتوای توهین آمیز آن که مورد توجه ما قرار گرفته است قدردانی می کنیم.