چگونه Nickelback به 'منفورترین گروه در جهان' تبدیل شد؟ در اینجا داستان واقعی است

داستان عجیب و جذاب Nickelback ، یک گروه راک استادیوم چند پلاتینی ، استادیوم فروشی که تاکنون به یکی از منفورترین گروههای جهان تبدیل شده است.

نیکل بک (منبع: گتی ایماژ)

تا آنجا که گروه ها پیش می روند ، Nickelback در موقعیت منحصر به فردی قرار دارد. در پشت بیتلز ، آنها دومین اقدام خارجی فروش بزرگ در ایالات متحده از سال 2000 هستند. این گروه بیش از 50 میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته است و در لیست هفت هنرمند برتر دهه بیلبورد قرار دارد و چهار آلبوم در آلبوم های برتر دهه بیلبورد ذکر شده است.

This is us فصل 4 قسمت 2 تبلیغاتی

آنها در طول اجراهای زنده خود بیش از یک دهه استادیوم ها را فروخته اند ، از جمله باغ افسانه ای مدیسون اسکوئر نیویورک و صفحه ویکی پدیا برای لیست جوایز و دستاوردهای آنها قطعاً بدون خرد است. شما نمی توانستید 00s را زندگی کنید بدون اینکه حداقل یک بار کشش مشخص چاد کروگر را بشنوید (بیشتر شبیه چند صد بار). رادیو ، میخانه محلی ، میهمانی در خانه ، مرکز خرید یا حتی موسیقی آسانسور ، موسیقی گروه در همه جا پخش می شد و تقریباً در همه فضاها فراگیر بود.

پس از بیتلز ، نیکلبک دومین اقدام خارجی فروش بزرگ در ایالات متحده از دهه 2000 است. (منبع تصویر: گتی ایماژ)

با این حال ، Nickelback شهرت خود را به عنوان یکی از منفورترین گروههای جهانی در جهان کسب کرده است. فقط یک نگاه اجمالی به هزاران میم در مورد آنها کافی است تا به شما پی ببرد که میزان نفرت نسبت به گروه گسترده و گسترده است. در حقیقت ، تقریباً به نظر می رسد که نفرت نسبت به گروه ، یک نیروی قبیله ای در اینترنت است ، به این معنی که دو فرد غریبه می توانند یخ را بشکنند و راحت شوند ، پس از اینکه تأیید کردند هر دو تحمل Nickelback را ندارند!

بنابراین دقیقاً چگونه این عمل راکتیور چند پلاتین مجاز با انعطاف گسترده ای روبرو شد ، حتی جایزه Worst Band NME را در سال 2003 به دست آورد؟ در اینجا داستان عجیب و جذاب گروه است که همه دوست دارند از آن متنفر باشند.

گروه به یک برچسب ضبط اشتباه فروخته شد

در اواسط دهه نود ، زمانی که دنیای راک هنوز در غم از دست دادن کورت کوبین بود ، چاد کروگر و شرکت (آیا کسی حتی می تواند سه نفر دیگر را بدون نامگذاری گوگل نام برد؟) به عنوان یک گروه کاور به نام Village Idiots in the small شروع به کار کرد شهر هانا ، آلبرتا ، کانادا.

صدای غرغرو کروگر و صدای متال متأثر از گروه در آن زمان برجسته بود ، و مانند اکثر گروههای گاراژ در اواسط دهه 90 ، آنها مانند Metallica پوشش دادند. به زودی چاد کروگر تصمیم گرفت آهنگ های خود را بنویسد - گروه در سال 1996 یک EP به نام Hesher و یک LP به نام Curb در همان سال منتشر کردند. اگر به آهنگ های هر دوی این انتشارات گوش دهید ، می توانید تأثیر سخت تر آنها را انتخاب کنید ، صدایی که با معاصران موفق آنها مانند Soundgarden یا Bush سازگار بود.

اما گروه محدودیتی برای تکامل نداشتند ، وقتی که در سال 1999 با Roadrunner Records معامله رکورد زدند ، گروه آنها را دور انداختند ، صدای آنها به سرعت به سمت یک موسیقی پاپ عمومی تر ، رادیو دوستانه تغییر یافت ، با یک ریف گیتار تحریف شده یا دو مورد به داخل مخلوط کردن.

معلوم شد که اولین امتحان با به رسمیت شناختن تجاری Nickelback مانند این است که بالای اسلاید بنشینید و منتظر فشار باشید. و چه فشار بود!

همانطور که مشخص شد ، Roadrunner واقعا مناسب صدای گروه نبود. Roadrunner Records در سال 1980 به عنوان برچسب ژانر هوی متال که در آن زمان در حال ظهور بود شکل گرفت. یک دهه بعد ، آنها خود را به عنوان پیشگامان احیای موسیقی متال تقویت می کردند ، زیرا افسانه های متال مانند Slipknot ، Sepultura و Machine Head به باند واگن پریدند.

در مقابل ، صدای Nickelback ، که اگرچه در روزهای ابتدایی کمی سنگ گرا تر بود (اگرچه در هیچ کجای لیگ مشابه این کارهای بزرگ فلزی وجود نداشت) ، در حصار بین راک سه آکورد عمومی و پاپ قرار داشت.

Ryan Peake گیتاریست Nickelback در مورد اینکه چرا آنها به جای یک برچسب متفاوت با Roadrunner امضا کردند ، اظهار داشت ، آنها این کار را بیش از دیگران می خواستند و این احساس خوبی بود. [جاهای دیگر] مانند سازنده سوسیس و کالباس احساس می شد.

بنابراین فرم مبتنی بر تک آهنگ و صدای نسبتاً ملایم گروه ، اعتبار جدی برای آنها داشت.

آنها طی سالها از تکامل یا آزمایش امتناع ورزیدند

بر خلاف اکثر گروههای موسیقی مدرن که به طور مداوم در سفر هستند تا صدا و احساس خود را دوباره کشف کنند ، Nickelback مرتکب این اشتباه وحشتناک شد که تصمیم گرفت آن را بی خطر بنویسد. چاد کروگر و کمپانی پس از اولین موفقیت عظیم خود ، 'How You Remind Me' در سال 2001 ، به نوشتن آهنگهای فرمول با صدای مشابه ادامه دادند که فاقد هرگونه نوآوری بودند. رویکرد آنها شبیه یک باند پسرانه بود: نوشتن یک تکنیک خوش بین ، انتشار یک آهنگ جذاب ، شستشو ، تکرار - تقریباً بدون هیچ تلاشی برای دوختن آهنگهای آلبوم بهمزه.

فیلم های بسیار زیادی در اینترنت برای اثبات موضوع وجود دارد. در زیر یکی از این موارد ذکر شده است. این ویدیو 'How You Remind Me' در کانال سمت چپ و 'Someday' در کانال سمت راست پخش می شود. این دو آهنگ با فاصله دو سال نوشته شده اند. حتی با پخش همزمان هر دو آهنگ ، آنها بسیار شبیه به هم هستند که حتی حواس شما را از بین نمی برد. سعی کنید همین کار را با شخصی مانند گفتن Radiohead انجام دهید و احتمالاً در عرض چند ثانیه حالت تهوع پیدا می کنید!

Nickelback یکی از بزرگترین اقدامات فروش در جهان است ، اما آنچه در نهایت باعث می شود اعتبار خود را از دست بدهند ، ترانه سرایی است. حتی در دنیای پاپ ، هنرمندان دوست دارند با تغییر دادن چیزهای اینجا و آنجا و پیدا کردن قلاب های جدید ، چیزهای تازه را حفظ کنند. اما نه نیکل بک! گویی گروه در یک کپسول زمانی در سال 2001 گیر کرده اند و با هر آهنگ ، آنها لحظه های مشابه را بارها و بارها زنده می کنند.

رادیو Wannabe 'Rockstar' را کشت

وقتی صحبت از سقوط Nickelback می شود یک حس کنایه وجود دارد. سه موفقیت بزرگ گروه ، 'How You Remind Me' ، 'Rockstar' و 'Photograph' عبارت سنگین چرخش را به خود گرفتند و معنای جدید ناپسندی به آن بخشیدند. طبق بیلبورد ، 'How You Remind Me' ، آهنگ امضا برای گروه 1.2 میلیون بار طاقت فرسا از سال 2001 تا 2009 پخش شده است. با توجه به این واقعیت که این آهنگ هنوز هم پخش می شود ، تعجب چندانی نخواهد داشت اگر با گذشت این دهه ممکن است 1.2 میلیون نمایش دیگر داشته باشد.

اگر همان آهنگ تکراری و تکراری بارها و بارها پخش شود ، شنوندگان فقط می تواند هزینه کند. در یک مرحله ، یکی قطعاً محکم و ناگهانی اتفاق می افتد. بنابراین ، به یک معنا ، محبوبیت آنها بود که موج اول کیفیت تولید را نسبت به گروه آغاز کرد.

اخبار تام کروز و جان تراولتا

تی وی هم کمکی نکرد ...

گویا رادیو به میزان کافی به نیکلبک آسیب نرسانده است ، تلویزیون لطفی به آنها نکرد و فقط نمک بیشتری به زخم تازه اضافه کرد. بازگشت به سال 2003 ، کمدی مرکزی در حال اجرای نمایش پانل تبلیغاتی خوبی بود به نام 'جمعیت سخت با کالین کوین'. در این برنامه چهار کمدین حضور داشتند که در مورد اخبار موضوعی بحث می کردند. در یک قسمت ، برایان پوزن ، کمدین ، ​​تحقیقی را ارائه داد که متن ترانه خشونت آمیز را به رفتار خشونت آمیز مرتبط می کرد. او به سخره گرفت ، 'هیچ کس درباره مطالعاتی که نشان می دهد موسیقی بد باعث خشونت مردم می شود ، صحبت نمی کند ، مانند [گوش دادن به] Nickelback باعث می شود من Nickelback را بکشم.'

یک کلیپ از این شوخی به تبلیغاتی تبدیل شد که در طی وقفه های تجاری برای چندین ماه در کانال پخش می شد. هرکسی که در آن مدت کمدی مرکزی را تماشا می کرد ، حتماً مجبور بود که زمانی آن را ببیند. حتی اگر توجهی هم نمی کردید ، مسخره بازی به نوعی در ذهن ناخودآگاه شما ماندگار خواهد شد. ناگهان ، یک چیز جالب تبدیل کردن نیکل بک شد!

محتوای غنایی Nickelback آشکارا جنسیتی است و بد سلیقه است

محتوای غنایی چاد کروگر به اصلاح تصویر نیکل بک کمک نکرد. در واقع ، این کاملا برعکس بود. او به صراحت در آهنگ های خود از زنان عینی می کند ، و آنها را به یک سری اقدامات و اعضای بدن که برای تحقق خواسته ها و تخیلات خودش است ، تقلیل می دهد. گاهی اوقات ، این توصیفات با تصویربرداری که به خشونت و سو abuse استفاده اشاره می کند ، به قلمرو تاریک تری فرو می روند ، اما کروگر به جای اینکه خود را در هنگام لمس این مضامین جستجو کند یا خود را نجات دهد ، فقط اجازه می دهد تا آن بدون مزه و بدون هیچ گونه تعابلی پرواز کند.

دقیقاً برعکس الکس ترنر از Arctic Monkey ، که می تواند تقریباً هر نوع دود را گرفته و آن را به یک خط خنک و جذاب بچرخاند.

کروگر در 'Figured You Out' بعد از ذکر اینکه او شلوار یک زن را در اطراف پایش دوست دارد ، فریب می دهد که 'او از روشی که شما هنوز هم می گویید خوشش می آید / در حالی که به من نگاه می کنید.' خیلی ظریف نیست؟ قصیده شفاف به بیل کلینتون ، 'چیزی در دهان شما' ، زن شیطان را با یک درجه بالاتر جلو می برد: 'وقتی هرگز آن را بیرون نمی کشید ، خیلی خنک ترید /' چون با چیزی در دهان خود بسیار ظریف به نظر می آیید ، ' او آواز می خواند.

شعرهای این چنینی برای شروع جالب نیستند. ظهور هزاره ها را در عصر 'PC' بودن و 'بیدار شدن' به آن اضافه کنید و این یک دستورالعمل مناسب برای یک آهنربا آجرپزی است.

درک وحشتناک چاد کروگر از تصویر ستاره راک

چاد کروگر بعنوان رهبر ، نقشی اساسی در شکل دادن به تصویر گروه بازی می کند. کروگر به جای اینکه با لطف ، و یا حتی بی پروایی خارج از دست یک راک استار را به خود جلب کند ، بارها و بارها به فعالیت هایی می پردازد که باعث می شود او بیشتر شبیه یک پسر فرخنده باشد تا یک نوازنده حرفه ای. چه بدتر؟ او دوست دارد از این موضوع لاف بزند!

یک بار ، کروگر در مصاحبه ای با پلیبوی ، در مورد زمانی که 'برای خودش مورد استفاده قرار گرفت' برای یک مورد رایگان آبجو ، صحبت کرد و از توانایی های زیاد نوشیدن خود رجزخوانی کرد.

وی گفت: 'من یک بار 13 کرونا را پشت سر هم در کابو سن لوکاس نوشیدم.' 'فلپ کوچکی که معده شما را مهر و موم می کند و غذا را در گلو باز نمی دارد ، من آن را بالا بردم. من می توانم کرونا را در عرض پنج یا شش ثانیه پایین بیاورم. '

در مصاحبه دیگری با سلامت مردان در سال 2012 ، جبهه ساز نیکلبک یک بار به یکی از تکنسین های گروه درام پرداخت تا آلت تناسلی مرد خود را به تیغه های یک فن الکتریکی برای 600 مارک تجاری بچسباند. کروگر گفت: 'من هنوز هم می توانم صدای' تیغه-bleh-blehhhhhhh 'از تیغه را که به آرامی پراکنده می شود و متوقف می شود و این جیغ کشنده خون را می شنوم.'

'عالی بود.' حادثه DUI او را در سال 2008 به مثالهای فوق اضافه کنید و به راحتی می توان فهمید که وی چقدر به دیگران اهمیت می دهد ، چیزی که مورد توجه طرفداران یا عموم مردم قرار نگرفت.

ریا و تصویر تجاری گروه

کروگر در ترانه 2014 Edge of a Revolution ، مردم وال استریت را سارقان معمولی می نامد و شعرهای عمومی و مسطحی را فریاد می زند که این موارد اعتراضات و تظاهرات در کالج های هنرهای لیبرال از دهه 1960 است ، مانند 'ما می خواهیم تغییر کنیم و چگونه' دوباره می خواهیم به آنجا برسیم؟ انقلاب البته این آهنگ توسط منتقدان و طرفداران کاملاً حذف شد زیرا Nickelback خود یکی از شرکتی ترین گروههای موسیقی است.

Chad Kroeger خودش حدود 60 میلیون دلار ارزش دارد و او از تمرکز ثروت در وال استریت شکایت دارد. معنای آن کجاست؟

میخ دیگری در تابوت نیکلبک در جریان کنسرت جمع آوری کمک مالی سیلاب آلبرتا بود که در سال 2013 تیتر اصلی آنها شد. بیش از 32000 نفر در جشنواره پخش مستقیم زنده شرکت کردند که 1.5 میلیون دلار برای کمک به سیل کمک کرد. همه در حالی که از روحیه بخشیدن و به اشتراک گذاشتن لذت می بردند ، حال و هوای شادی داشتند و به مربا علاقه داشتند. اما همه چیز تغییر کرد وقتی Nickelback روی صحنه رفت و درخواست کرد جریان مستقیم قطع شود. واکنش رسانه های اجتماعی سریع و وحشیانه بود. طرفداران Nickelback به تصمیم گروه اعتراض کردند ، در حالی که دیگران گروه را به خاطر بخیل بودن در موسیقی خود در یک رویداد ایجاد شده برای ارتقاw حسن نیت انتقاد کردند.

چگونه جیم موریسون واقعاً مرد

آنها اجازه دادند 'Rockstar' مجوز تجارت تبلیغات مبلمان را داشته باشد

Nickelback شاید زمانی به اوج فروش خود رسیده باشد که در سال 2008 مجوز موفقیت خود را به نام 'Rockstar' برای تبلیغات مبلمان در انگلیس در سال 2008 صادر کرد. این تبلیغات به همان اندازه موسیقی گروه ارزش تند و تیز دارد ، اگر نه بدتر. اگر اشتهای آن را دارید و در طی چند ساعت گذشته چیزی نخورده اید یا از انواع مختلفی هستند که به راحتی لوس نمی شوند ، می توانید تبلیغات فوق را تماشا کنید. در غیر اینصورت ، فقط حرف ما را قبول کنید و بدانید که بسیار رقت انگیز است.

تبلیغات اثبات این امر بود که Nickelback واقعا به موسیقی درک نمی کند و این نشان از بی مزه بودن گروه ، عدم توانایی درک تفاوت بین یک گروه موسیقی واقعی و jukebox است.

خشم اینترنت: میخ آخر تابوت

اینترنت مکانی خونسرد و تند و زننده است و فقط دو دقیقه حضور در بخش نظرات یک ویدیوی Youtube برای دانستن آن کافی است. از نظر نیکلبک ، عصر رسانه های اجتماعی به این معنی بود که اکنون مکانی برای نفرت انگیزها وجود دارد تا گروه را با سرعت بیشتری از یکدیگر جدا کنند ، نیروهای خود را متحد کنند و از خلاقیت نامحدودی که دنیای مم ها ارائه می دهد ، برای از بین بردن کاملاً تصویر لکه دار گروه استفاده کنند. .

یک نمونه قابل توجه صفحه فیس بوک به نام 'آیا این ترشی می تواند طرفداران بیشتری نسبت به Nickelback داشته باشد؟' مطابق با روزنامه گاردین ، در برهه ای از سال 2010 ، طرفداران صفحه ترشی طرفداران بیشتری نسبت به صفحه طرفداران گروه داشتند (مقایسه 1.47 میلیون طرفدار ترشی با 1.42 میلیون طرفدار Nickelback.) زیرنویس های Anti-Nickelback در محبوبیت ظاهر شد الگوهای رفتاری مانند 'گربه بدخلق' و 'بدشانسی برایان'. بعضی از این الگوهای رفتاری چیزهای خاصی مانند موهای کرگر را مسخره می کردند. دیگران فقط بخاطر Nickelback بودن در Nickelback سرگرم شدند.

برای بدتر کردن شرایط ، نیکل بک فکر می کند کاملا خنده دار است که کل اینترنت از آنها متنفر است. گروه ادعا می کند که آنها شوخی کرده اند و هیچ کس بیش از یکدیگر با آنها مسخره نمی کند.

اما مطمئناً آنها نمی خندیدند وقتی که وکلایشان را مجبور کردند سایتی را تقلید کند که آهنگ آنها را به نام 'عکس' در سال 2012 تقلید می کرد. البته کانال YouTube YouTube Humor با ضرب و شتم سریع و ایجاد تقلید دیگری به نام 'نگاه کن' روز را نجات داد. این اینستاگرام '، و بقیه تاریخ با شکوه اینترنت است.