وحشت پناههرست پناهگاه: اسرار ترسناکی که در مورد بیماران روحی و روانی و کودکان از گرسنگی و گرسنگی رها شده اند

پناهندگی پنهورست از بدرفتاری روحی و جسمی ، بدرفتاری با ضعیف ترین افراد جامعه تا ازدحام شدید جمعیت ، اشک و فریادهایی بود که بی توجه بود.

(منبع: گتی ایماژ)

گذشته وحشتناک پناههرست پناهندگی مانند گزیده ای از صفحات یک داستان ترسناک است. پناهندگی پنهورست از بدرفتاری روحی و جسمی ، بدرفتاری با ضعیف ترین افراد در جامعه گرفته تا شلوغی شدید ، اشک و جیغ زیادی را در خود جای داد که بی توجه بود. رازهای ترسناکی که دیوارهای در حال فرو ریختن آن گواهی می دهند ، هنوز هم یک مسئله رازآمیز است ، زیرا محققان ماوراالطبیعه برای رمزگشایی داستان های ساکنان گذشته خود ، به آن سرازیر می شوند.

در ابتدا مدرسه و بیمارستان ایالتی پنهورست نامیده می شد ، در ابتدا موسسه ایالتی پنسیلوانیا شرقی برای احساسات و صرع نامیده می شد. این قرار بود که پناهگاهی امن برای کسانی باشد که از نظر ذهنی و جسمی در جنوب شرقی پنسیلوانیا معلولیت داشتند. این م institutionسسه که در شهر اسپرینگ واقع شده بود ، 79 سال قبل از فعالیت در این کشور فعالیت داشت ، قبل از اینکه سرانجام داستان های ظالمانه آن را فرا بگیرد و در 9 دسامبر 1987 تعطیل شود.

این مکان بین سالهای 1903 تا 1908 ساخته شده است و فقط چهار سال پس از آنکه اولین بیمار را در 23 نوامبر 1908 پذیرفتند ، پنهورست در حال حاضر سرشار از مردم بود. به معنای معلولین و بیماران روانی ، یتیمان ، مهاجران و مجرمان نیز به این موسسه پرتاب شدند. این ترس از افراد متفاوت بود که منجر به ایجاد مکانی مانند پنهورست شد.

وحشتناک ترین قسمت داستان این پناهندگی این واقعیت است که افراد 'ضعیف النفس' تهدیدی جنایی قلمداد می شوند. در سال 1913 ، کمیسیونی برای مراقبت از احساسات روان تاسیس شد که با جسارت اعلام کرد افراد معلول نباید در جامعه عادی شهروند باشند زیرا تهدیدی برای صلح هستند. در دهه 1960 ، پنهورست محل زندگی حدود 2791 نفر بود که تقریباً هزار نفر بیشتر از حداکثر ظرفیت آنها بود.

در بین افراد نهادینه شده کودکانی نیز بودند که در قفس های فلزی نگهداری می شدند و اغلب روزها در مدفوع خود دراز کشیده بودند. بیل بالدینی ، کسی که اولین کسی بود که داستان شرایط وحشتناکی را که بیماران در آن زندگی می کردند ، بیان کرد ، گفت که دیدن آنچه آنها می دیدند بسیار سخت بود که خدمه تقریباً می خواستند آنجا را ترک کنند - آنها بسیار 'فرومایه' شدند. داستان در سال 1968 شروع شد و آنچه او نشان داد تاریخچه پناهندگی را تغییر داد. بیماران برهنه ، بیمار ، دارای اسکلت و کودکان از 6 ماه تا 5 سال به تخت بستند.

بیماران در اینجا به دسته های خام تقسیم شدند - ایمبیل یا دیوانه ، صرع یا سالم ، و دسته دندان خوب ، بد و درمان شده. در ابتدا بیماران زن و مرد در ابتدا با هم نگه داشته شدند اما بعداً برای جلوگیری از بارداری جدا شدند.

و این بیماران از دست پرسنل رنج می بردند. بیماران با عملکرد بالا از بیماران با عملکرد پایین جدا شدند اما اغلب به عنوان مجازات در بخشهایی با افراد کم توان تربیت می شوند. برخی از بیماران عمداً تشدید شدند تا به خشونت تبدیل شوند. حملات آنها توسط سرایداران ترتیب داده می شود. آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفتند ، برخی از آنها با ویلچر سوار شدند. عده ای در آنجا مردند.

در سال 1983 ، نه کارمند به دلیل سو abuse استفاده های جسمی مختلف و اتهامات حمله . این موسسه سرانجام در سال 1987 ، دو دهه پس از آشکار شدن حقیقت ، تعطیل شد.

بخشی از این پناهندگی به عنوان یک جاذبه گردشگری ماوراal الطبیعه بازگشایی شده است و مردم می گویند که آنها لرز ، جیغ ، صداهای درخواست کمک و سایه های بدون دلیل را تجربه کرده اند.

'بزرگترین شکار ارواح جهان' A & E در 30 اکتبر پخش ویژه پنهورست دارد.