کاس الیوت: میراث خواننده آیکونیک ماماس و پاپاس با یک سوال آلوده شد 'آیا او در یک ساندویچ خفه شد؟'

بدن الیوت علی رغم داشتن یکی از بهترین صداها در پاپ در طول روز و ضبط آهنگهایی که با سطح عمیق تری برای مردم صحبت می کرد ، چیزی بود که اغلب مورد توجه رسانه ها و عموم مردم قرار گرفت.

کاس الیوت (گتی ایماژ)

کاس الیوت ، متولد الن نائومی کوهن ، بازیگر و خواننده ای بود که موفقیت اصلی خود را به عنوان عضوی از گروه روان پاپ محبوب راک-راک ، The Mamas & the Papas ، قبل از مرگ نابهنگام خود در سال 1974 به دست آورد. شامل چهار عضو - دو mamas and two papas - این گروه به دلیل آوازی که شامل هارمونی های لایه ای بود علاوه بر صدای آنها که به نظر بسیاری از آنها به عنوان بخشی مهم از حرکات ضد فرهنگ دهه 60 شناخته می شد ، مشهور شدند. به طور خاص ، عضو جان فیلیپس ، رهبر گروه و همچنین یکی از ترانه سرایان آنها ، به عنوان پیشگام تغییر از موسیقی سنتی موسیقی محلی به چیزی بسیار معاصر تر به نظر می رسید.

این گروه قبلاً موسیقی ای داشته است كه آواز پشتیبان پیشگام موسیقی معاصر مسیحی ، باری مك گوایر را در آلبوم خود با عنوان 'این زمان گرانبها' در سال 1965 تهیه كرده است. در حالی که تک آهنگ خود 'Go Where You Wanna Go' موفق به چارت نشد ، تک آهنگ بعدی 'California Dreamin' با موفقیت همراه شد. اتفاقاً آهنگی که توسط جان فیلیپس و هم گروه خود ، میشل فیلیپس ، در سال 1963 ساخته شد ، در حالی که آنها عضو گروه محلی به نام New Journeymen بودند ، در ابتدا توسط McGuire با آواز The Mamas & the Papas خوانده می شد ، قبل از اینکه گروه نسخه خود را در سال 1965 منتشر کند. این نسخه در ابتدا خیلی خوب کار نکرد ، اما پس از پخش قطعه از یک ایستگاه رادیویی در بوستون ، این یک حس سراسری شد و اولین نمودار خود را در سال 1966 آغاز کرد. این ترانه همچنان در دهه های بعدی شهرت پیدا کرد ، فیلم ها و تبلیغات تجاری.

گروه آواز مشهور آمریکایی 'The Mamas and the Papas' وارد ساوتهمپتون انگلیس می شوند. از l به r؛ دنی دوهورتی متولد کانادا ، مامان کس الیوت (1941 - 1974) ، میشل فیلیپس و جان فیلیپس (1935 - 2001) (گتی ایماژ)

همانطور که گروه شروع به صعود به جدول ها و یافتن شهرت گسترده می کند ، به طور فزاینده ای مشخص می شود که تثبیت خاصی بر روی الیوت وجود دارد. برخلاف سایر مجریان زمان خود ، الیوت کسی نبود که با معیارهای 'ایده آل' زیبایی مطابقت داشته باشد ، که اغلب حکم می کرد زنان باید زیبا باشند. الیوت ، با این حال ، بدیهی است که عقیده این عقیده را ندارد ، و برعکس ، اندازه خود را به عنوان بخشی از هویت خود می پوشید. اولین گروه موسیقی که او عضو آن بود ، The Triumvirate نام داشت که در آن تیم رز و خواننده بانگوئیست و خواننده جان براون حضور داشتند.

نام گروه به Big 3 تغییر یافت که در سال 1963 جیمز هندریکس جایگزین براون شد. با این ترکیب ، الیوت 'Winken ، Blinken و Nod' را منتشر کرد و سال بعد آنها در یک میکروفن باز در The Bitter End در گرینویچ ظاهر شدند. دهکده ، اکنون عنوان 'Cass Elliot and the Big 3' اعلام شده است. بعد از چند حضور دیگر و چند گروه دیگر ، الیوت سرانجام با New Journeyman ملاقات کرد ، سرانجام به این گروه پیوست و بعداً The Mamas & the Papas را تشکیل داد ، به نام الیوت هنگام تماشای فرشتگان جهنم در یک حضور در 'The نمایش امشب با بازی جانی کارسون '.

الیوت خیلی زود به دلیل آواز و دامنه چشمگیرش بسیار مشهور شد. او در صحبت با رولینگ استون ، یک داستان جالب در مورد چگونگی رشد آواز خود را تأیید کرد و گفت: 'درست است ، من با لوله ای که به زمین افتاد به سر من ضربه خوردم و دامنه من با سه نت افزایش یافت. آنها این باشگاه را در جزایر جدا می کردند ، آن را تغییر می دادند ، و یک زمین رقص می گذاشتند. کارگران یک لوله لوله نازک فلزی را انداختند و آن سر من را زد و من را به زمین کوبید. من ضربه مغزی خوردم و به بیمارستان رفتم. حدود دو هفته سردرد بدی داشتم و ناگهان آوازم بالاتر بود. درسته. صادقانه به خدا. اما به زودی گزارش هایی منتشر شد که این داستان برای پنهان کردن این حقیقت که چرا الیوت برای مدت طولانی اجازه پیوستن به New Journeyman را نداشت ، مخلوط شد: جان فیلیپس فکر می کرد او 'خیلی چاق' است.

موسیقیدانان آمریکایی جان فیلیپس (1935 - 2001) ، مامه کاس الیوت (1941 - 1974) ، و دنی دوهرتی متولد کانادا ، از گروه موسیقی پاپ کالیفرنیا The Mamas and the Papas در تختخواب ، 15 ژوئن 1966 (گتی ایماژ) )

متأسفانه ، این مشخصه مشخصه حرفه الیوت و همچنین مرگ او خواهد بود. فتفوبیا در روزنامه ها بیداد می کرد ، و به همان اندازه که ستایش از صدای الیوت بلند بود ، صدای مخالفان او که فکر می کردند او 'بیش از حد چاق' است برای مشهور شدن ، به همان اندازه بلند بود. او در هر مرحله از راه موشکافی می شد ، وزن و رژیم غذایی مداوم او برای تابلوها بود. او را به 'نفوذ بد' متهم کردند. در بیشتر موارد ، خواننده با پچ پچ درگیر نمی شد. در عوض ، شوخ طبعی و جذابیت او همان چیزی بود که هنگام حضور در یک برنامه ، توجه مردم را جلب کرد. اما هر چقدر هم که الیوت باکلاس به نظر می رسید ، فتفوبیا تمام چیزهایی بود که او را دنبال می کرد. به حدی که وقتی او درگذشت ، عموم مردم تصور کردند که این احتمالاً به این دلیل بوده است که او خودش را تا حد مرگ خورده است.

آن داستان وحشتناک غیر حساس از یک منبع نشات گرفت: پزشکی که صلاح دید که به جهانیان اعلام کند که الیوت بر اثر خفگی در یک ساندویچ درگذشت. در حقیقت ، ساندویچ پیدا شده در اتاق او خورده نشده بود ، کالبد شکافی وی حتی در آن مرحله تکمیل نشده بود و هنگامی که سرانجام تکمیل شد ، مشخص شد که او در خواب از نارسایی قلبی درگذشت. الیوت که فقط 32 سال داشت درگذشت ، خیلی زود در مرگش به دلیل چاق بودن مورد تمسخر قرار گرفت ، درست مثل زندگی اش. و این به سادگی بدتر شد وقتی بعداً مشخص شد که خواننده اوایل همان سال در استودیوی تلویزیونی 'نمایش امشب با بازی جانی کارسون' درست قبل از اجرا سقوط کرده است. تا خستگی گچ شده بود. با این حال این اولین مورد از مشکلات نبود.

دنی دوهورتی ، میشل جیلیان ، کاس الیوت و جان فیلیپس ، عکس با خواننده اسکات مک کنزی ، لندن ، 6 اکتبر 1967 (گتی ایماژ)

در سال 1968 ، الیوت به عنوان تیتر اول در لاس وگاس به سختی ترین انتقاداتی که دریافت کرده بود ، اولین بار به عنوان انفرادی معرفی شد. صدایش به وضوح در بهترین شکل نبود و مخاطبان سرانجام بیرون رفتند. همانطور که مشخص است ، خواننده تب شدید داشت و صدای خود را درست قبل از نمایش از دست داده بود. اما این فقط سطح آن بود: الیوت برای آماده شدن برای اولین حضور خود ، یک رژیم شش ماهه سقوط کرد و 100 پوند از دست داد. این مسئله منجر به زخم معده و مشکلات گلو شد ، که با شیر و خامه درمان شد و در نهایت به او کمک کرد 50 پوند را بدست آورد ، اما منجر به این شد که وی سه هفته قبل از نمایش در تخت خود باشد. این رژیم های تصادفی همان چیزی است که بعداً پزشکان نارسایی قلبی او را با آن مرتبط کردند. در میان بسیاری از بررسی های انجام شده برای نمایش ، یکی از اخبار نیوزویک می خواند ، 'مانند برخی از کشتی های بزرگ اقیانوس پیما که به یک سفر دوشیزه بدبخت می پردازند ، مامان کاس امواج را پایین کشید و به پایین فرو رفت.' بعداً الیوت با پایان یافتن دوره فعالیت در لاس وگاس ، به اعتیاد به هروئین مبتلا شد ، چیزی که به نظر او بسیار شرم آور بود و باعث می شد او مارپیچی افسردگی را پائین بیاورد.

همانطور که معلوم شد ، با تمام ذکاوت و جذابیت او ، الیوت فقط انسان بود. کسی که فتفوبیا شدیدی به او وارد آورد. و آنچه در نهایت به دست آورد این بود که یکی از خوانندگان پیشگام فولکلور را به لبه فشار آورد ، و سلامتی و صدای او را مجبور به خرد شدن کند. عموم مردم به جای اینکه بفهمند چه بلایی سرش می آورد ، چاقو را بیشتر به درونش سوق دادند. در مقابل این احتمالات ، الیوت به آواز خواندن ادامه داد و به صدایی برای غیرقابل شنیدن و لگد زدن تبدیل شد. و پاداش او به دلیل منبع نور هوادارانش ، با کشته شدن وی توسط کسانی که فکر می کردند او 'خیلی چاق' است برای برخورد با وقار ، به شوخی تبدیل شد.